#37 (1327)

Kieli – mi se ollou moine kallis da tärgei aineh? Mindäh nengomas suures kunnivos sidä pietäh ristittyöt, a toiči paheksitah libo kirotah? Kačahtammos zirkaloh, kačon kieldy. Heitä velli! – On midä kaččuo! Eigo ole čomuttu, eigo hyvytty – märgy valpas lekkujan nivelen palaine. Olishäi rungas muudu kaunehembua ozua, ga ei – sih tartuttihes kirjutukset, paginat, mielet.

Fouruman toizennu piän kaikkih gostih niškoi oli pietty ekskursii Kinnermän kyliä myöte.

Ostakkua kniigu!

Petroskoil 21.-22. syvyskuudu piettih Suomelas-ugrilazien joukkoviestimien fourumu.

“Sinule pajatammo” – moine nimi on jogavuodehizel muuzikkufestivualil, kudai on omistettu Smolenskoin kirikön pyhittämizele, Anuksen linnoituksen nostamizen lopendale da tsuari Aleksei Mihailovičan käskyle, kuduan mugah Anus sai linnan stautusan.

Tänäpiänä Karjalan šemmosissa pos’olkoissa ta pienissä kaupunkiloissa kuin Kalevala ylen tärkienä ekologisena proplemana on ympäriolijien meččien halliččematoin, massiivini roškuamini ta likauttamini elinjätteillä.

Šyyškuun 20. päivänä Karjalan piäkaupunkissa juhlallisešti issutettih ”Venäjän puistokuja”.

Mi voit tapahtuo, kun hävitettäneh ne kylät, mit vielä on šäilytty Vienašša? Vaštauš šiih löytyy Haikol’an kotišeutumusejošša, missä on avattu uuši Lauvatko ikkunoih? -nimini näyttely.