#39 (1379)

Karjalan Taidomuzeis avavui Karjalan kuulužan taidoilijan Boris Pomortsevan 85-vuozipäiväle omistettu ozuttelu. Boris Pomortsev on rodivunnuh Sahalinan suarel Oha-linnah. Irkutskan Voinuaviatsien opiston loppiettuu mies työnnettih sluužimah Karjalah, Besovets-garnizonah. Silloi häi enzimäzen kerran polgi askelen Karjalan muale da lujah mieldyi sih.

Tänävuon UNESCO uvvisti “Häviemizilleh olijoin kielien muailman atlasan”. Tämä atlassu on tundiettugi häviejöin kielien “Ruskiennu kniigannu”. Tänäpäi kniigas on 2,5 tuhattu vähäluguzien rahvahien kieldy, enämbi 130 nämmis rahvahis eläy Ven’al. Häviejöin kielien joukkoh liženi nelli, kudamii paistah Karjalas: karjalan kielen livvin, varzinkarjalan da lyydin murdehet da vepsän kieli. UNESCOn ekspertoin mugah, suurembas varavos ollah Karjalan kielen lyydin murreh da vepsän kieli.

Paikannimistö on pohjatoi uarrehkaivo, kus myö ammuldammo tieduo meijän kodirannan ennevahnallizes elokses. Täl kerdua opimmo sellittiä, kui on roittu Paanajärven kanzallizen puuston erähät paikannimet.

Komiksoin piirustamizen kursiloile, kudamii piettih syvyskuus Karjalan Kielen Kois, kerdyi äijy hyviä, jo ammui tuttavua ristittyy. Ylen äijäl miellytettih minuu inehmizet Anuksen piirin Alavozen kylän. Sanotah, ku silmät ollah ristikanzan hengen kuvastai zirkalo, a nämmien alavozelazien inehmizien silmät ollah čomat, puhtahat. Voinan aigua da kerran sen jälles rodivunnuot lapset ollah ruavonsuvaiččijat, rohkiet, pehmeisydämellizet...

Kunnon kalarokan keittämini ei ollun helppo asie. Eikä šuotta rahvaš šanottih, jotta ”Istuon kylyö ei lämmitetä eikä šelin kalua keitetä.”

Tänä šykyšynä Petroskoissa ta Karjalan toisissa paikoissa juhlittih tašavallan miehitykšeštä vapauttamisen 73. vuotispäivyä.