Aika mänöy, ruato eistyy. Konša rutompah, konša hil’l’akkaisempah. Vuuvvešta 2006, konša ilmešty enšimmäini karjalankielini ”Taival” on männyn šeiččemen vuotta. Tämän vuuvven almanahha on jo viiješ. Ei meijän ”Taipalehen” taival ole vielä liijan pitkä, onnakko šiih aikahki on äijä mitä šuatu. Enšimmäiset almanahhat ilmeššyttih šilloin-toičči, vuuvvešta 2011 niitä ruvettih luatimah šiännöllisešti joka vuosi.

Tämän vuuvven almanahhašša, šamoin kuin ielliseššäki, emmä jakan kirjutukšie murtehien mukah vain teemojen mukah. Hyvinhän maltetah livviköt vienalaisien kirjuttajien mielijä, tai vienankarjalaiset toivomma mielihyvällä luvetah livviläisie kirjutukšie. Yritimmä šuaha viijenteh almanahhah runoja ta proosua, kuvaukšie ta krittiikkikirjutukšie. Almanahha on ilmeštyn Karjalaisien VII kerähmön uattona, šentäh painoma šiinä kirjutukšie šiitä, mistä 1980-luvun lopušša alko työ karjalan kielen šäilyttämisen ta kehittämisen hyväkši, mitein tänä työ jatkuu tänäpiänä, mimmosih tulokših olemma piäššyn.

Aika näyttäy, jotta karjalan kieli on piäššyn jo šemmosella kehityštašolla, jotta voimma ta rupiemmaki valiččomah painettavakši parempie kirjutukšie. Vuottasima kuuvventah almanahhah uušie runoja ta mielenkiintosie proosakirjutukšie. Tahtosimma nähä nuorempien kirjuttajien teokšie, šentäh kun nuori lukija paremmin lukou nuoren kirjuttajan kirjutukšie, kumpani hyvin ymmärtäy ta tietäy kašvajan polven huolija ta mielijä.